معنی ایرج قادری

ایرج قادری (متولد ۲۸ فروردین ۱۳۱۳ در تهران – درگذشته ۱۷ اردیبهشت ۱۳۹۱ در تهران)، کارگردان، فیلمنامه‌نویس و بازیگرسینمای ایران بود. ایرج قادری در ۴1 فیلم کارگردان، ۴ فیلم نویسنده، ۷۱ فیلم بازیگر، ۹ فیلم تهیه‌کننده و ۱ فیلم تدوین‌گر بود. نخستین کار سینمایی او بازی در فیلمِ چشمه آب حیات به سال ۱۳۳۸ و واپسین کارش کارگردانی و بازی در فیلمِ شبکه به سال ۱۳۸۹ بود. ایرج قادری دارای تحصیلات ناتمام در رشته داروسازی است. او سال ۱۳۴۱ شرکت سینمایی «پانوراما» را به همراه موسی افشار تأسیس کرد. وی که اغلب به عنوان یکی از فیلمسازان سینمای پیش از انقلاب شناخته می‌شود، فعالیت خود در دوران پس از انقلاب را با ساخت فیلم تاراج (۱۳۶۳) ادامه داد. بعد از این فیلم و تا اوایل دهه ۷۰ فیلمی نساخت و با درام جنایی می‌خواهم زنده بمانم فیلمنامه‌ای از رسول صدرعاملی و بر اساس داستان زندگی پدرام تجریشی فعالیت خود را دوباره آغاز کرد. ایرج قادری در اردیبهشت ۱۳۹۱ به دلیل تشدید بیماری سرطان مثانه در بیمارستان مهراد بستری شد و به دلیل همین بیماری در ساعت چهار صبح ۱۷ اردیبهشت ماه درگذشت. خاک سپاری ایرج قادری در همان روز مرگ او (۱۷ اردیبهشت) و در آرامگاه بهشت سکینه در کرج برگزار شد. طبق وصیت ایرج قادری کلیه هزینه مراسم و یادبود وی به مؤسسه حمایت از کودکان سرطانی اهدا گردید. محمد رضا گلزار و جمشید هاشم پور از بازیگرانی هستند که موفقیتشان را مدیون ایرج قادری هستند. ایرج قادری در ۴۱ فیلم کارگردان، ۴ فیلم نویسنده، ۷۱ فیلم بازیگر، ۹ فیلم تهیه‌کننده و ۱ فیلم تدوین‌گر بود. کارگردانی فیلم های: شبکه، پاتو زمین نذار، محاکمه، آکواریوم، چشمان سیاه، سام و نرگس، شهرت، طوطیا، پنجه در خاک، نابخشوده، می‌خواهم زنده بمانم، تاراج، برزخی‌ها، دادا، برادرکشی، پشت و خنجر، حکم تیر، دو کله‌شق، سرسپرده، بت، بیدار در شهر، سینه‌چاک، رفیق، هدف، هوس، قفس، بی‌حجاب، بی‌قرار، اتل متل توتوله، عطش، برای که قلب‌ها می‌تپد، جان‌سخت، نقره داغ، خشم عقاب‌ها، سکه شانس، رابطه، سوگند سکوت، بسترهای جداگانه، شاهراه زندگی، لیلاج، داغ ننگ.
نویسنده فیلم های: آکواریوم، سام و نرگس، پنجه در خاک، لیلاج و بازی در فیلم های: شبکه، پاتو زمین نذار، محاکمه، آکواریوم، شهرت، برزخی‌ها، دادا، پنجمین سوار سرنوشت، برادر کشی، لبه تیغ، پشت و خنجر، حکم تیر، دو کله‌شق، سرسپرده، طغیانگر، کوسه جنوب، بی‌نشان، بیدار در شهر، چلچراغ، سینه‌چاک، پلنگ در شب، رفیق، شاهرگ، عمو فوتبالی، هدف، هوس، ترکمن، دکتر و رقاصه، قفس، مرگ در باران، مو سرخه، بی حجاب، بی‌قرار، بیگانه، شلاق، مترس، ناخدا با خدا، نامحرم، اتل متل توتوله، توبه، عطش، برای که قلب‌ها می‌تپد، جان‌سخت، دل‌های بی‌آرام، غلام ژاندارم، میعادگاه خشم، نقره داغ، آژیر خطر، خشم عقاب‌ها، کوچه مردها، جدایی، جیب بر خوشگله، رابطه، سوگند سکوت، بسترهای جداگانه، تک‌تازان صحرا، دشت سرخ، رودخانه وحشی، شاهراه زندگی، دو انسان، لیلاج، مأمور دو جانبه، داغ ننگ، فریاد دهکده، بن‌بست، نیرنگ دختران، تارعنکبوت، گلی در شوره ‌زار، ماجرای جنگل، چشمه آب حیات.

کارگردان فیلم شبکه

کارگردان فیلم طوطیا

کارگردان فیلم محاکمه

کارگردان فیلم آکواریوم

کارگردان فیلم پاتو زمین نذار

کارگردان فیلم می خواهم زنده بمانم

شبکه، چشمان سیاه، سام و نرگس، آکواریوم، شهرت، طوطیا، نابخشوده، می خواهم زنده بمانم، محاکمه، پاتوزمین نذار

آکواریم

طوطیا

قادری. [دِ] (اِ) قسمی از لباس تنگ. (ناظم الاطباء).

قادری. [دِ] (اِخ) محمدبن عبدالسلام بن طیب قادری. از علماء است. از اوست: نزهه الابصار فی الرد علی المخالف بالقبض فی حدیث الاعصار. در فاس به سال 1316 هَ.ق. به طبع رسیده. (معجم المطبوعات ج 2 ستون 1478).

قادری. [دِ] (اِخ) ده مخروبه ای است از بخش حومه ٔ شهرستان نائین. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 10).

قادری. [دِ] (اِخ) محمدبن ابی بکربن عمران انصاری سعدی دنجاوی. شاعر زمان خود و از معاصرین سیوطی است ودر فنون ادبیات دست داشت. سیوطی درباره ٔ او گوید: قادری را میتوان شاعر روی زمین بطور مطلق به شمار آورد و هیچکس به پایه ٔ او نمیرسد. وی پاره ای از اشعار او را آورده است. (قاموس تراجم الاعلام ج 2 ستون 873).

قادری. [دِ] (اِخ) ضیاءالدین افندی محمد قادری ملقب به حاتمی. مولدوی به موصل. علامه ٔ زمان خود بود و مردمان از اطراف و اکناف در علوم عقلی و نقلی به او مراجعه میکردند. در شیوائی و رسائی سخن کسی به پای او نمیرسید. از اوست: کتاب السعاده که به سال 1309 هَ. ق. در آستانه به چاپ رسیده است. (معجم المطبوعات ج 2 ستون 1478).

529